@article { author = {Amiri, Bahram and Afshari, Aezam and Rasouli, Berouz}, title = {Investigation of new forage sources in different composition and silage with Alhagi camelarum and Halocnemum strobilaceum in Bushehr}, journal = {Iranian Journal of Range and Desert Research}, volume = {23}, number = {3}, pages = {487-498}, year = {2016}, publisher = {Research Institute of Forestes and Rangelands}, issn = {1735-0875}, eissn = {2383-1138}, doi = {10.22092/ijrdr.2017.107606}, abstract = {This study was conducted to evaluate the nutritional value of Alhagi camelarum and Halocnemum strobilaceum silage mixed with Hordeum vulgare seeds and molasses. After collecting and crushing plant samples, they were ensiled in a randomized complete block design with four treatments and three replications at different ratios of dry matter weight. After 28 days of silage, the nutritional value of these mixtures was determined by chemical and gas production methods. To determine the consumption ratio, three one-year-old sheep and goats were used. The results indicated that the treatment containing 50 % H. strobilaceum, 10% barely, 30 % A. camelarum and 10 % molasses had the most nutritional value, so that the highest values of OMD, SCFA, ME, DOM, and NEL in gas production method and CP, ASH and FAT in chemical method were recorded for this treatment. The highest consumption ratio was recorded for the mixture containing 50% H. strobilaceum, 20% barely, 20% A. camelarum, and 10% molasses. Overall, since H. strobilaceum and A. camelarum, accounting for 80% of this mixture, grows wild in nature, this silage could be recommended as a suitable mixture in saline and rocky lands after supplementary studies.}, keywords = {Animal Feeding,Halocnemum,Alhagi,silage,Gas production}, title_fa = {بررسی امکان معرفی منابع جدید علوفه‌ای از طریق ترکیب و سیلوکردن گونه‌های Alhagi camelarum و Halocnemum strobilaceum در استان بوشهر}, abstract_fa = {این تحقیق به منظور ارزیابی ارزش غذایی سیلوی گیاه خارشتر (Alhagi camelarum ) و هالکنموم (Halocnemum  strobilaceum) در ترکیب با بذر جو و ملاس اجرا شد. پس از جمع‌آوری نمونه‌های گیاهی و خرد کردن، آنها در 4 تیمار و با سه تکرار در قالب طرح آزمایشی بلوک کامل تصادفی به نسبت‌های مختلف بر اساس وزن ماده خشک سیلو شدند و در پایان مدت سیلو( 28 روز) ارزش علوفه‌ای این ترکیب‌ها به روش شیمیایی و تولید گاز مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین برای تعیین میزان مصرف آنها از سه راس گوسفند و بز بومی یک ساله استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمار 50 درصد هالکنموم، 10 درصد جو ، 30 درصد خارشتر و 10 درصد ملاس از ارزش غذایی بالاتری برخوردار است. زیرا از نظر میزان تولید گاز در 24 ساعت اولیه انکوباسیون بیشترین هضم‌پذیری، از لحاظ پارامترهای تولید گاز بیشترین میزان مقادیرهضم‌پذیری ماده آلی (OMD)، اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFA)،  انرژی متابولیسمی (ME  )، ماده‌آلی خشک (DOM) و انرژی خالص شیردهی (NEL) و از نظر تجزیه شیمیایی بیشترین مقدار پروتئین، خاکستر و چربی را دارا بوده است. از نظر میزان مصرف دام نیز پس از ترکیب 50 درصد هالکنموم، 20 درصد جو ، 20 درصد خارشتر و 10 درصد ملاس بیشترین مصرف را داشته است. بنابراین، با توجه به این که در این ترکیب 80 درصد حجم به خارشتر و هالوکنموم مربوط می‌شود که به صورت خودرو در طبیعت رشد می‌کنند و در شوره‌زارها و اراضی سنگلاخی قابل توسعه‌دادن هستند، این سیلوی ترکیبی را می‌توان پس از انجام تحقیقات تکمیلی، به عنوان ترکیب مناسب توصیه کرد.}, keywords_fa = {تغذیه دام,خارشتر,هالوکنموم,سیلو,تولید‌گاز}, url = {https://ijrdr.areeo.ac.ir/article_107606.html}, eprint = {https://ijrdr.areeo.ac.ir/article_107606_9e597a21f50e72736b2ca153f877bb2e.pdf} }