- اسکندری، ن.، علیزاده، ع. و مهدوی، ف.، 1387. سیاستهای مرتعداری در ایران، وزارت جهاد کشاورزی. سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور. انتشارات پونه، ایران، 190ص.
- داداشپور، ه. و عادلی، ز.، 1394. سنجش ظرفیتهای تابآوری در مجموعه شهری قزوین. مدیریت بحران، (2): 73-84.
- شهرکی، م. و بارانی، ح.، 1391. بررسی و رتبهبندی عوامل موثر بر تخریب مراتع استان گلستان. حفاظت و بهرهبرداری از منابع طبیعی. 3(1): 78-59.
-عوضپور، ل.، 1395. نقش سرمایه اجتماعی در ارتقاء تابآوری بهرهبرداران در مواجهه با گرایش منفی وضعیت مرتع. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، 135ص.
- فرزاد بهتاش، م. ر.، کینژاد، م. ع.، پیربابایی، م. ت. و عسگری، ع.، 1392. ارزیابی و تحلیل ابعاد و شاخصهای تابآوری کلان شهر تبریز. هنرهای زیبا، 18(3): 42-33.
- قربانی، م.، عوضپور، ل. و یوسفی، م.، 1394. تحلیل و ارزیابی سرمایة اجتماعی در راستای تقویت تابآوری جوامع محلی و مدیریت پایدار سرزمین (منطقة مورد مطالعه: استان خراسان جنوبی، پروژة بینالمللی (RFLDL). مرتع و آبخیزداری، 68(3):645-625.
- Adger, W. N., 2000. Social and ecological resilience: are they related?. Progress in Human Geography. 24)3(: 347–364.
-Aldrich D. P. and Meyer, M. A., 2015. Social capital and community resilience. Journal of Community Resilience Theory, 59(2): 254-269.
- Ainuddin, S. and Routray, J. K., 2012. Earthquake hazards and community resilience in Baluchistan, Journal of Natural Hazards, 63(2): 909-937.
-Berkes, F., 2007. "Understanding uncertainty and reducing vulnerability: lessons from esilience thinking", Natural Hazards, (41): 283-295.
-Bruneau, M., Stephanie, E., Ronald, T., George, C., Thomas, D. and Andrie, M., 2003. A framework to quantitatively assess and enhance the seismic resilience of communities. Earthquake Spectra, 19 (4): 733-752.
-Cutter, S. L., 2008. A place-based model for understanding community resilience to natural disasters. Global Environmental Change,.1-9. Doi: 10.1016/j. Gloenvcha.
-Davidson D. J., 2010. The applicability of the concept of resilience to social systems: some sources of optimism and nagging doubts. Society and Natural Resources, (23):1135–1149.
-Godschalk, D., 2003. Urban hazard mitigation: Creating Resilient Cities. Natural Hazards Review, 4 (3): 136-143.
-Gunderson, L., 2009.Comparing ecological and human community resilience. CARRI Research Report 5, Oak Ridge: Community and Regional Resilience Institute.
-Hanneman, R. A., 2001. Introduction to social network methods. California: University of California, Riverside, 149 p.
-Maguire, B. and Hagen, P. C., 2007. Disasters and communities: understanding social resilience. The Australian Journal of Emergency Management, ( 22): 16-20.
-Manyena, S. B., 2006. The concept of resilience revisited. Disasters: (30) 4: 433-450.
-Menke, J. and Eric, B. G., 1992. Rangelands, agriculture. Ecosystems and Environment, 42(1–2):141-163.
-Norris, S. P., 2008. Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities and strategy for disaster readiness. American Journal of Community Psychology, 11(41): 127–150.
-Pfefferbaum, B., 2005. Building resilience to mass trauma events3.1-47. In: Handbook on Injury and Violence Prevention Interventions, L. Doll, S. Bonzo, J. Mercy & D. Sleet (Eds.), New York: Kluwer Academic Publishers.
-Sapirstein, G., 2006. Social resilience: the forgotten dimension of disaster risk reduction. Available on http://acds.co.za/Jamba/Sapirstein. pdf
-Scholz, R. W., 2011. Environmental literacy in science and society: from knowledge to decisions. Cambridge University Press.
-Tompkins, E. L. and Adger, W. N., 2004. Does adaptive management of natural resources enhance resilience to climate change?. Ecology and society, (9):2, 10.
-Twigg, J., 2007. Characteristics of a disaster-resilient community a guidance note. Version 1 (for Field Testing).