وحید چیت ساز؛ یحیی پرویزی
دوره 29، شماره 2 ، مرداد 1401، ، صفحه 196-110
چکیده
افزایش انتشار گازهای گلخانهای در قرن گذشته منجر به بهم ریختن تعادل طبیعی چرخه کربن و افزایش نگرانی شده است. ازاینرو، این پژوهش با هدف ارزیابی نوع گونههای گیاهی مرتعی بومی و دستکاشت در پروژههای بیولوژیکی اصلاح مرتع بر ظرفیت تثبیت کربن در مراتع بوتهزار شهرستان دهاقان انجام شد. بدینمنظور دو پروژه بیولوژیک شامل ...
بیشتر
افزایش انتشار گازهای گلخانهای در قرن گذشته منجر به بهم ریختن تعادل طبیعی چرخه کربن و افزایش نگرانی شده است. ازاینرو، این پژوهش با هدف ارزیابی نوع گونههای گیاهی مرتعی بومی و دستکاشت در پروژههای بیولوژیکی اصلاح مرتع بر ظرفیت تثبیت کربن در مراتع بوتهزار شهرستان دهاقان انجام شد. بدینمنظور دو پروژه بیولوژیک شامل بذرکاری ردیفی گیاه آگروپایرون (Agropyron trichophorum) با سابقه 17 سال در مراتع بوتهزار گلیسار و کپهکاری جاشیر (Prangos ferulacea) با سابقه 10 سال در مراتع بوتهزار آستانه سفلی بررسی شد. برای انجام تحقیق نمونهبرداری از سایتهای مطالعاتی و شاهد در بهار 1392 انجام شد. آزمایشهای تعیین انباشت کربن برای نمونههای گیاهی و لاشبرگ به روش احتراق و برای نمونههای خاک به روش واکی-بلاک انجام شد و میزان ذخیره کربن در هریک از مناطق مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که طی مدت اجرای پروژههای اصلاح مرتع، انباشت کربنی در نتیجه عملیات بیولوژیکی بذرکاری ردیفی آگروپایرون در منطقه گلیسار 4/37 تن در هکتار (بهطور متوسط 2/2 تن در هکتار در سال) و در نتیجه کپهکاری جاشیر انباشت کربنی در منطقه آستانه 1/10 تن در هکتار (بهطور متوسط 01/1 تن در هکتار در سال) نسبت به مناطق شاهد افزایش داشته است. بهطورکلی میتوان بیان کرد که پروژه بذرکاری ردیفی آگروپایرون از لحاظ افزایش تثبیت کربن موفقتر از کپهکاری جاشیر بوده است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که گونههایAstragalus verus و Bromus tomentellus نیز ظرفیت بالایی از نظر تثبیت کربن نسبت به بسیاری از گونههای مرتعی در پروژههای اصلاح مرتع دارند.