احمد توبه؛ امیر قلاوند؛ اسلام مجیدی؛ مهدی پناهیان
دوره 14، شماره 3 ، آذر 1386، ، صفحه 323-335
چکیده
یونجه بومی«قارقلوق» منطقة ماکو، در شمال غرب ایران از نظر صفات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی مؤثر در مقاومت به خشکی و سرما با چهار توده از یونجه‌های همدانی، یزدی، بمی و بغدادی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که کولتیوار بومی«قارقلوق» در بسیاری از جهات ارجح‌تر از بقیه بود. در شرایط تنش تدریجی خشکی کولتیوار«قارقلوق» ...
بیشتر
یونجه بومی«قارقلوق» منطقة ماکو، در شمال غرب ایران از نظر صفات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی مؤثر در مقاومت به خشکی و سرما با چهار توده از یونجه‌های همدانی، یزدی، بمی و بغدادی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که کولتیوار بومی«قارقلوق» در بسیاری از جهات ارجح‌تر از بقیه بود. در شرایط تنش تدریجی خشکی کولتیوار«قارقلوق» از نظر ریشه، تعدا ریشه‌های فرعی، وزن‌تر و خشک ریشه اختلاف بسیار معنی‌داری با بقیه داشت. کولتیوار قارقلوق بالاترین مقاومت دیوارة سلولی را داشته(16/106 میلی‌موس بر سانتیمتر Ec) و از نظر میزان نسبی آب برگ(RWC) کولتیوار بغدادی و قارقلوق در سطح احتمال 1% در گروه اول به ترتیب 4/69 و 2/65 درصد و بقیه در گروه دوم برابر 8/50 و 6/53 درصد قرار گرفته‌اند. از نظر پایداری کلروفیل، بین کولتیوار‌ها بین حداقل 983/0 و حداکثر 67/1 نانومتر طول موج در کولتیوار قارقلوق اختلاف معنی‌دار نبود. کولتیوار قارقلوق از نظر تعداد میانگره 20 عدد تعداد شاخه‌های فرعی 10 عدد در هر ساقه بیشتر و از نظر تعداد ساقه در واحد سطح و میزان سطح برگ 2cm114 کمتر از بقیه بود. در شرایط تنش سرما، درصد گیاه زنده مانده کولتیوار قارقلوق بیشتر و کولتیوار بغدادی و بمی کمتر از بقیه بودند. طول ریشه کولتیوار قارقلوق در شرایط رشد در دمای پایین در کشت گلدانی، بیشتر از بقیه بود.
