نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سیدجعفر سیداخلاقی ¹
• آزاده گوهردوست ²

¹ استادیار پژوهشی بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران،

² محقق بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

چکیده

سابقه و هدف:
بیابان‌زایی نتیجه فرآیندی چندبعدی بوده و در اثر بهم‌پیوستگی تعدادی از سازه‌های محیطی و انسانی آغاز و با ترکیب و هم‌افزایی اثرات مرتبط با شرایط طبیعی، تغییرات اقلیمی و فشار عوامل انسانی گسترش می‌یابد این پژوهش با هدف واکاوی عوامل اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی مؤثر بر بیابان‌زایی در دالان گردوغباری نیاتک در سیستان و با بهره‌گیری از چارچوب کاربردی مدل‌های تصمیم‌گیری چند معیاره، مهم‌ترین شاخص‌های بیابان‌زایی انسان‌ساخت را در منطقه مورد مطالعه اولویت‌بندی و معرفی نموده تا در مباحث مدیریتی و کنترل بیابان‌زایی و پدیده گردوغبار منطقه بکار گرفته شود.
 مواد و روش:
این پژوهش از نوع پژوهش‌های پیمایشی است. ابتدا براساس منابع و مدل‌های مرسوم ارزیابی بیابان‌زایی، 20 شاخص مناسب در قالب 5 معیار با استفاده از ترکیبی از مدل‌های مختلف از جمله IMDPA،MICD، MEDALUS همراه با نظرات متخصصین و کارشناسان آشنا به منطقه و نیز تیم اجرایی پژوهش انتخاب و تعیین گردید. داده‌ها و مقادیر مربوط به شاخص‌ها از طریق منابع اطلاعاتی مختلف شامل گزارش‌های مرکز آمار ایران، وزارت نیرو، سازمان جهاد کشاورزی و اداره کل منابع طبیعی استان و همچنین مصاحبه ساختاریافته درمنطقه جمع‌آوری و سپس عوامل و شاخص‌های مورد مطالعه، با استفاده از روش تصمیم‌گیری چند شاخصهٔ TOPSIS، رتبه‌بندی شدند و در نهایت نقشه پهنه‌بندی محدوده مطالعاتی به تفکیک هریک از عوامل انسان‌ساخت تهیه و ارائه گردید.
 نتایج:
نتایج نشان داد عامل سیاست و قوانین به میزان 5/32 درصد، عامل اقتصادی با 1/25 درصد، عامل آب و کشاورزی با 6/20 درصد، بیشترین تأثیر را بر روند بیابان‌زایی در منطقه داشته است. همچنین رتبه‌بندی شاخص‌ها نشان داد که شاخص حقابه تالاب هامون و خشکیدگی رودخانه نیاتک با ضریب 69/0، شاخص هماهنگی نهادی و سازمانی با ضریب 6743/0، شاخص توسعه یافتگی روستاها با ضریب 6743/0، شاخص اثربخشی عملیات حفظ و احیاء مناطق بیابانی با ضریب 5596/0، شاخص فقر و درآمد خانوار با ضریب 5988/0، شاخص فشار چرای دام در مراتع با ضریب 4821/0 و شاخص میزان اراضی کشاورزی رهاشده با ضریب 5596/0 بیشترین تأثیر را در فرایند تخریب سرزمین و بیابان‌زایی منطقه داشته است.
 نتیجه‌گیری:
نتایج بدست آمده در این تحقیق که حاکی بر اهمیت عوامل‌انسان‌ساخت در بیابان‌زایی سیستان است با اتکاء بر نتایج این پژوهش مبنی بر اینکه 62 درصد اراضی در دالان فرسایش بادی نیاتک در معرض بیابان‌زایی شدید و خیلی شدید قرار دارد، ضرورت ایجاب می‌نماید، یک برنامهٔ عملیاتی بلندمدت با هدف اجرایی‌سازی اقدامات مناسب برای احیاء اراضی بیابانی منطقه از سوی متولیان امر تهیه شود. از طرفی، روش تاپسیس که در این پژوهش برای تعیین شدت بیابان‌زایی استفاده گردید، با توجه به در نظرگرفتن شاخص‌های مناسب، ساده‌بودن، منعطف بودن، کم‌هزینه‌بودن، روش نسبتاً دقیقی است. استفاده از این روش می‌تواند مدیران و برنامه‌ریزان حوزهٔ بیابان را در شناسایی اولویت‌های مؤثر بر بیابان‌زایی و نیز ارائه برنامه‌های مناسب برای مدیریت و احیای مناطق بیابانی کمک نماید.
 

کلیدواژه‌ها

• گرد وغبار
• حقابهٔ زیست‌محیطی
• هماهنگی نهادی
• نیاتک
• سیستان

عنوان مقاله [English]

An analysis of man-made factors' role in desertification Case study: Niyatak dust corridor in Sistan

نویسندگان [English]

• Seyed Jafar Seyed Akhlaghi ¹
• Azadeh Gohardoost ²

¹ Assistant Professor, Desert Research Division, Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran

² Researcher of Research Institute of Forests and Rangelands, Agriculture Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, I.R. Iran

چکیده [English]

Background and objectives
Desertification is a multidimensional process initiated by the interlinking of environmental and human constructs. It is expanded by combining and synergizing natural conditions, climate change, and human pressure factors. This study aimed to combine economic, social, and managerial factors affecting desertification in the Niatac dust corridor in Sistan and using the application framework of multi-criteria decision-making models, the most important indicators of desertification Human-making is prioritized and introduced in the study area to be used in management and control of desertification and dust phenomenon in the region.
 
Methodology
This research is survey research. At first, based on the sources and conventional models of desertification assessment, 20 appropriate indicators were selected in the form of 5 criteria using a combination of different models such as IMDPA, MICD, and MEDALUS, along with the opinions of experts and experts familiar with the region, as well as the research executive team. Data and values related to the indicators were collected through various information sources, including reports from the Statistical Center of Iran, the Ministry of Energy, the Agricultural Jihad Organization, and the General Directorate of Natural Resources of the province, as well as structured interviews in the region, and then the factors and indicators under study were ranked using TOPSIS multi-criteria decision-making method, and finally, a zoning map of the study area was prepared by each of the anthropogenic factors. And it was presented.
 
Results
According to the results, policy and rules (32.5%), economics (25.1%), water, and agriculture (20.6%) had the greatest impact on desertification. The ranking of indicators showed that the Hamoon wetland rights index and Niatak River with a coefficient of 0.69, the institutional and organizational coordination index with a coefficient of 0.6743, the rural development index with a coefficient of 0.6743, the efficiency index of conservation and recovery of desert areas with a coefficient of 0.5596, poverty index and household income with a coefficient of 0.5988, grazing pressure index in rangelands with a coefficient of 0.4821 and agricultural land release index with a coefficient of 0.5596 had the greatest impact on The land was destroyed and deserted.
 
Conclusion
The results obtained in this study indicate the importance of anthropogenic factors in the desertification of Sistan. By relying on the results of this study that 62% of the land in the Niatak wind erosion corridor is subject to severe desertification, a long-term action plan implementing suitable measures for rehabilitating desert lands of the region by the custodians should be prepared. On the other hand, TOPSIS, used in this study to determine desertification intensity, is a relatively accurate method when using the appropriate indices. It also has simplicity, flexibility, and low cost. This method can help managers and planners of the desert area identify priorities affecting desertification. It can also provide appropriate programs for managing and restoring desert areas.

کلیدواژه‌ها [English]

• Dust
• Environmental protection
• Institutional coordination
• Niyatak
• Sistan