سعید قره چلو؛ محمدرضا اختصاصی؛ مجتبی زارعیان جهرمی؛ محمد باقر صمدی
دوره 17، شماره 3 ، آبان 1389، ، صفحه 402-420
چکیده
یکی از بحرانهای اکولوژیکی که جهان امروزه با آن درگیر شده است پدیده بیابانزایی میباشد. اما برای مهار این بحران نیاز به شناخت و درک صحیح از عوامل و فرایندهای آن میباشد. بهمنظور ارزیابی وضعیت فعلی بیابانزایی با استفاده از مدل ICD محدودهای به وسعت حدود 242 کیلومتر مربع در منطقه خضرآباد- همتآباد یزد در نظر گرفته شد. ...
بیشتر
یکی از بحرانهای اکولوژیکی که جهان امروزه با آن درگیر شده است پدیده بیابانزایی میباشد. اما برای مهار این بحران نیاز به شناخت و درک صحیح از عوامل و فرایندهای آن میباشد. بهمنظور ارزیابی وضعیت فعلی بیابانزایی با استفاده از مدل ICD محدودهای به وسعت حدود 242 کیلومتر مربع در منطقه خضرآباد- همتآباد یزد در نظر گرفته شد. روش طبقهبندی شدت بیابانزایی در ایران (ICD)توسط محمدرضا اختصاصی و سعید مهاجری در سال 1374 ارائه شد. در این تحقیق ابتدا اقدام به جمعآوری دادههای موجود و انجام مطالعات پایه گردید. دادههای جمعآوری شده وارد محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی[1] شدند و به روش تفسیر عکسهای هوایی و ماهوارهای و با استفاده از نرمافزارهای آرک ویو[2] و ایلویس[3] نقشههای پایه برای منطقه مورد مطالعه تهیه گردید. براساس مطالعات انجام شده با تلفیق نقشههای ژئومورفولوژی، کاربری اراضی و پوشش گیاهی 8 واحد همگن بیابانی در منطقه مورد مطالعه تفکیک شد. در مرحله بعد در هر واحد بیابانی عوامل مؤثر در بیابانزایی شامل سه عامل محیطی، سه عامل انسانی و دو عامل شاخص فرسایش خاک و توان برگشتپذیری و بازسازی اکوسیستم، به روش امتیازدهی در دامنه (10- 0) مورد بررسی قرار گرفت. سپس براساس جمع امتیازات بدستآمده و مقایسه آن با جدول شاخص شدت بیابانزایی، نقشه نهایی بیابانزایی تهیه گردید. نتایج بدستآمده نشانگر آنست که 53/81 درصد منطقه دارای شدت بیابانزایی متوسط و 47/18درصد بقیه از وضعیت بیابانزایی شدید برخوردار میباشد. بنابراین عامل اصلی بیابانزایی در سطح 53/81 درصد سطح منطقه مورد مطالعه عامل محیطی[4] و 47/18 درصد سطح منطقه تحت تأثیر عامل انسانی[5] میباشد. اصلیترین معیار موجود در این منطقه که در روند بیابانزایی مؤثر است فرایند تخریب منابع آب[6] (W.d)میباشد. [1]- Geographic Information System(GIS) [2]- Arcview 3.2 [3]-Ilwis 3.1 [4]- Environmental Causes [5]- Anthropogenic Causes [6] - Water Degradation
وحید حبیبی اربطانی؛ مجتبی زارعیان جهرمی؛ سید علی صادقی سنگدهی
دوره 16، شماره 3 ، آذر 1388، ، صفحه 419-430
چکیده
هدف از این مطالعه پهنهبندی اقلیمی استان اصفهان براساس روش دومارتن و با استفاده از روشهای زمینآماری است. برای این منظور از آمار 35 ایستگاه هواشناسی در یک دوره 30 ساله استفاده شد. در ابتدا با استفاده از میانگین بارندگی و دمای سالیانه مقادیر ضریب خشکی دومارتن در هر ایستگاه بدست آمد. به منظور پهنهبندی این مقادیر از روشهای کریجینگ، ...
بیشتر
هدف از این مطالعه پهنهبندی اقلیمی استان اصفهان براساس روش دومارتن و با استفاده از روشهای زمینآماری است. برای این منظور از آمار 35 ایستگاه هواشناسی در یک دوره 30 ساله استفاده شد. در ابتدا با استفاده از میانگین بارندگی و دمای سالیانه مقادیر ضریب خشکی دومارتن در هر ایستگاه بدست آمد. به منظور پهنهبندی این مقادیر از روشهای کریجینگ، کوکریجینگ و تابع معکوس فاصله با توانهای 1 تا 5 استفاده شد. پس از نرمالسازی دادهها واریوگرام مربوطه ترسیم شد. برای برازش مناسبترین مدل بر روی واریوگرام تجربی از مقادیر کمتر RSS استفاده شد. در روش کوکریجینگ از مقادیر بارش که همبستگی بیشتری با مقادیر دومارتن داشتند استفاده شد. برای انتخاب مناسبترین روش میانیابی با استفاده از روش ارزشیابی متقابل (Cross validation) و شاخص آماری RMSE مقادیر خطای هر روش بدست آمد. نتایج نشان داد که روش کوکریجینگ دارای کمترین میزان خطاست. در نهایت با استفاده از آن و به کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی نقشه پهنهبندی اقلیمی استان اصفهان تهیه شد. نقشه نهایی نشان داد که 80% منطقه مورد مطالعه در اقلیم خشک و نیمهخشک واقع شده است.
