هادی رادنژاد؛ بهزاد بهتری؛ علی اصغر نقی پور برج؛ شعله حاج آقا معمار
دوره 23، شماره 4 ، اسفند 1395، ، صفحه 760-771
چکیده
گروهی از باکتری‌ها به نام ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاهان، که توانایی تجمع روی ریشه گیاه و خاک اطراف ریشه را دارند، محرک رشد گیاهان می‌باشند. یکی از روش‌های پرایمینگ بذر استفاده از میکروارگانیسم در تلقیح بذر می‌باشد که به بایوپرایمینگ شناخته شده است. استفاده از این میکروارگانیسم‌ها در تلقیح بذر سبب افزایش عملکرد گیاهان می‌شود؛ ...
بیشتر
گروهی از باکتری‌ها به نام ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاهان، که توانایی تجمع روی ریشه گیاه و خاک اطراف ریشه را دارند، محرک رشد گیاهان می‌باشند. یکی از روش‌های پرایمینگ بذر استفاده از میکروارگانیسم در تلقیح بذر می‌باشد که به بایوپرایمینگ شناخته شده است. استفاده از این میکروارگانیسم‌ها در تلقیح بذر سبب افزایش عملکرد گیاهان می‌شود؛ بویژه اگر میکروارگانیسم‌ها در منطقه ریشه گیاهان استقرار یافته و با گیاه همزیست شوند. به این منظور این تحقیق جهت بررسی اثرات بایوپرایمینگ با ریزوباکترهای آزوسپریلیوم و ازتوباکتر بر مقاومت به تنش خشکی در گونه مرتعی فستوکای پا بلند در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. چهار سطح پتانسیل اسمزی (5/0-، 1-، 5/1- و 2- مگاپاسکال) با استفاده از پلی اتیلن گلایکول با مدت زمان تیمار 2 و 4 روز روی بذر فستوکای پابلندبه عنوان تیمار پرایمینگ همراه با تلقیح با ریزوباکتری‌ها صورت گرفت. تنش خشکی بر اساس ظرفیت زراعی در چهار سطح (100 درصد ظرفیت زراعی (بدون تنش)، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) در دوران رشد گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد که تیمارهای بایوپرایمینگ در صفات مورد مطالعه سبب بهبود عملکرد نسبت به شاهد و افزایش مقاومت به تنش خشکی شد. در این بررسی هر دو نوع ریزوباکترهای آزوسپریلیوم و ازتوباکتر سبب افزایش عملکرد معنی‌داری نسبت به شاهد شدند. در کل ازتوباکتر به طور نسبی عملکرد بهتری نسبت به آزوسپریلیوم نشان داد. با این وجود تیمار ازتوباکتر 2و 5/0 مگاپاسکال 2 روز در گونه فستوکای پابلندمی‌تواند بعنوان تیمارهای برتر نسبت به تیمارهای دیگر به کار رفته در این تحقیق مطرح شود.
شعله حاج آقا معمار؛ فرشاد کیوان بهجو؛ کیومرث سفیدی؛ بهزاد بهتری
دوره 23، شماره 2 ، شهریور 1395، ، صفحه 343-330
چکیده
اکوسیستم‌های زمینی نقش مهمی در تنظیم غلظت گاز گلخانه‌ای دی‌اکسیدکربن دارند. تغییر و تخریب اکوسیستم‌ها قادر به تغییر میزان انتشار این گاز است. هدف از پژوهش، بررسی میزان انتشار دی‌اکسیدکربن و سرعت معدنی شدن کربن خاک دراثر تغییر کاربری اکوسیستم در ذخیره‌گاه جنگلی فندقلوی اردبیل بود. به این منظور از مرتع چرا شده، مرتع تخریب شده و ...
بیشتر
اکوسیستم‌های زمینی نقش مهمی در تنظیم غلظت گاز گلخانه‌ای دی‌اکسیدکربن دارند. تغییر و تخریب اکوسیستم‌ها قادر به تغییر میزان انتشار این گاز است. هدف از پژوهش، بررسی میزان انتشار دی‌اکسیدکربن و سرعت معدنی شدن کربن خاک دراثر تغییر کاربری اکوسیستم در ذخیره‌گاه جنگلی فندقلوی اردبیل بود. به این منظور از مرتع چرا شده، مرتع تخریب شده و زمین زراعی که در مجاور هم قرار داشتند، نمونه‌برداری خاک از سه عمق0 تا 30 برداشت شد. انتشار دی‌اکسیدکربن در جریان انکوباسیون با روش جذب قلیا تعیین شد. بالاترین میزان انتشار دی‌اکسیدکربن و سرعت معدنی شدن کربن در مرتع چرا شده، عمق 10 تا 20 سانتی‌متری با مقدار عددی بترتیب 968/0 (mg CO2 g-1 soil) و 00314/0 (mol C kg-1soil d-1) و کمترین مقادیر در مرتع تخریب شده عمق 0تا 10 با مقادیر عددی به ترتیب4693/0(mg CO2 g-1 soil)و 0015/0(mol C kg-1 soil d-1)مشاهده شد که تفاوت معنی داری با تمامی اکوسیستم‌ها در سطوح مختلف عمقی نشان داد. با توجه به نتایج می‌توان گفت فعالیت میکروارگانیسم‌ها در تجزیه مواد آلی، در اکوسیستم‌های مورد بررسی، تفاوت‌های معنی‌داری داشتند. پویایی پوشش گیاهی و بازگشت ریشه‌های ظریف به خاک مرتع چرا شده سبب بالا بودن انتشار گاز شده است. در اکوسیستم زراعی به دلیل شرایط نسبتاً مرطوب منطقه و عدم برگشت ماده آلی به خاک، تجزیه ماده آلی غیر قابل دسترس توسط میکروارگانیسم ها سبب کاهش ماده آلی خاک و کم بودن انتشار دی اکسید کربن شده است.
