غلامحسن رنجبر؛ فرهاد دهقانی؛ هادی پیراسته انوشه؛ محمدحسین بناکار
دوره 26، شماره 1 ، خرداد 1398، ، صفحه 62-72
چکیده
این مطالعه بهصورت دو آزمایش جداگانه در مرکز ملی تحقیقات شوری در سال 1395 انجام شد. در آزمایش اول تأثیر 12 پیشتیمار مختلف شامل غلظتهای متفاوت نیترات‌پتایسم، کلریدسدیم، کلریدکلسیم و جیبرلیک‌اسید بههمراه شاهد بر جوانهزنی ژنوتیپ LVYUAN no.1 سالیکورنیا (Salicornia bigelovii) بهمنظور انتخاب بهترین تیمارها برای آزمایش دوم بررسی ...
بیشتر
این مطالعه بهصورت دو آزمایش جداگانه در مرکز ملی تحقیقات شوری در سال 1395 انجام شد. در آزمایش اول تأثیر 12 پیشتیمار مختلف شامل غلظتهای متفاوت نیترات‌پتایسم، کلریدسدیم، کلریدکلسیم و جیبرلیک‌اسید بههمراه شاهد بر جوانهزنی ژنوتیپ LVYUAN no.1 سالیکورنیا (Salicornia bigelovii) بهمنظور انتخاب بهترین تیمارها برای آزمایش دوم بررسی شد. در آزمایش دوم نیز تأثیر سطوح متفاوت شوری (5/12، 25، 5/37 و 50 دسیزیمنس برمتر) و غلظتهای جیبرلیک‌اسید شامل 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر بر جوانهزنی این ژنوتیپ سالیکورنیا ارزیابی شد. تیمارهای شوری با استفاده از درصدهای مختلف آب خلیج‌فارس تهیه شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که همه پیش‌تیمارها درصد جوانهزنی بذر را نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند و بیشترین تأثیر مربوط به غلظتهای 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر جیبرلیک‌اسید برابر 3/142 و 1/119 درصد افزایش بود. در آزمایش دوم نیز مشخص شد که تنش شوری باعث کاهش معنیدار درصد و سرعت جوانهزنی بذر شد؛ بهطوریکه تیمارهای شوری 5/12، 25، 5/37 و 50 دسیزیمنس بر متر بهترتیب باعث کاهش 8/11، 3/40، 3/63 و 4/81 درصدی جوانهزنی بذر و کاهش 3/21، 40، 3/62 و 1/70 درصدی سرعت جوانهزنی گردید. کاربرد جیبرلیک اسید باعث افزایش آستانه تحمل به شوری سالیکورنیا در مرحله جوانهزنی شد. در شرایط بدون پیشتیمار و پیشتیمار بذر سالیکورنیا با غلظتهای 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر، آستانه تحمل به شوری بهترتیب برابر با 15/4، 31/9 و 56/6 دسیزیمنس بر متر و آستانه کاهش 50 درصد جوانهزنی برابر با 36/20، 97/35 و 39/31 دسیزیمنس بر متر برآورد شد. به‌طورکلی، نتایج نشان داد که درصد و سرعت جوانهزنی بذر سالیکورنیا با استفاده از پیشتیمار جیبرلیک‌اسید به‌نظر می‌رسد از طریق کاهش مواد بازدارنده رشد که منجر به خواب فیزیولوژیک بذر میشود، بهبود یافت.
قاسم خداحامی؛ احسان زندی اصفهان؛ محمدحسن عصاره
دوره 21، شماره 2 ، شهریور 1393، ، صفحه 274-282
چکیده
در این تحقیق تحمل‌پذیری گونه مرتعیAtriplex leucoclada به تنش شوری که بومی ایران و دارای ارزش غذایی مناسبی برای دام است در شرایط گلخانه و رویشگاه‌های طبیعی استان فارس مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور با اعمال تیمارهایی با غلظتهای صفر، 100، 200، 300، 400 و 500 میلیمولار نمک NaCl بر روی گلدان‌های کاشته‌شده، در اتاق کنترل در تاریکی ...
بیشتر
در این تحقیق تحمل‌پذیری گونه مرتعیAtriplex leucoclada به تنش شوری که بومی ایران و دارای ارزش غذایی مناسبی برای دام است در شرایط گلخانه و رویشگاه‌های طبیعی استان فارس مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور با اعمال تیمارهایی با غلظتهای صفر، 100، 200، 300، 400 و 500 میلیمولار نمک NaCl بر روی گلدان‌های کاشته‌شده، در اتاق کنترل در تاریکی 8 و روشنایی 16 ساعته در دمای 20 درجه سانتی‌گراد، صفات رشد اندازهگیری شد. نمونه‌برداری گیاه و خاک در اکوتیپ‌ها‌ی طبیعی مناطق داراب در استان فارس انجام شد که نمونه‌های گیاهی از ریشه و اندام هوایی به‌طور تصادفی در دوره رشد رویشی و نمونه‌های خاک نیز در رویشگاه‌های گونه‌ی مورد بررسی از دو عمق سطحی (10-0) سانتی‌متری و عمق زیرسطحی (45-10) سانتی‌متری در پای بوته‌ها برداشت شد. نتایج بررسی تأثیر نمک NaCl بر ویژگیهای مرحله‌ی رشد نشان می‌دهد که بین غلظتهای مختلف نمک تفاوت معنیداری نسبت به شاهد وجود دارد، به‌طوری که در غلظتهای صفر، 100،200 و 300 میلیمولار تمامی صفات مورد بررسی شامل وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن برگی (LWR)، مؤلفه‌های نسبت سطح برگی (LAR)، سطح ویژه برگی (SLA)، ارتفاع گیاه و سطح برگی (LA) نسبت به شاهد افزایش یافته، اما افزایش شوری بیش از 300 میلیمولار موجب کاهش معنیدار شاخصهای رشد می‌گردد. بنابراین، حضور نمک تا 300 میلیمولار نه تنها محدود کننده رشد گونه‌ی Atriplex leucoclada نیست بلکه باعث افزایش در شاخصهای رشد بوده و نشان می‌دهد که این گونه در مرحله رشد جزء هالوفیت‌های اجباری میباشد.
معصومه رضایی مشایی؛ قربانعلی نعمت زاده؛ حسین عسکری؛ احسان شکری
دوره 21، شماره 1 ، خرداد 1393، ، صفحه 154-164
چکیده
هالوفیت تک لپه Aeluropus littoralis از نظر تأمین پوشش مرتعی در اراضی شور و حاشیه‌ای میتواند نقش مؤثری در حفاظت ذخایر آب و خاک و فراهمی نیاز علوفه‌ای دام‌ها داشته باشد. در تحقیق حاضر ارزیابی برخی پارامترهای فیزیولوژیک این گیاه در پاسخ به سطوح مختلف شوری انجام شد. بذرهای گیاه آلوروپوس لیتورالیس پس از ضدعفونی در ماسه شسته شده با اسید کلریدریک ...
بیشتر
هالوفیت تک لپه Aeluropus littoralis از نظر تأمین پوشش مرتعی در اراضی شور و حاشیه‌ای میتواند نقش مؤثری در حفاظت ذخایر آب و خاک و فراهمی نیاز علوفه‌ای دام‌ها داشته باشد. در تحقیق حاضر ارزیابی برخی پارامترهای فیزیولوژیک این گیاه در پاسخ به سطوح مختلف شوری انجام شد. بذرهای گیاه آلوروپوس لیتورالیس پس از ضدعفونی در ماسه شسته شده با اسید کلریدریک و در اتاق رشد با شرایط کنترل شده، دمای روز 25 و شب 16 درجه سانتی‌گراد و تناوب نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی کشت شد. پس از 45 روز از آغاز کشت، تیمارهای شوری صفر، 100، 200، 300 و 400 میلی مولار نمک کلرید سدیم اعمال شد. طرح مورد استفاده در این آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار بود. مواد گیاهی پس از گذشت 14 روز از زمان اعمال آخرین تیمار شوری برداشت شدند. نتایج بدستآمده نشان داد که گیاهان تیمار شده با 200 میلیمولار سدیم کلراید، بیشترین میزان وزن خشک و خاکستر را در مقایسه با شاهد به خود اختصاص دادند. بر پایه اطلاعات بدست آمده محتوای پتاسیم بافت شاخساره‌ای بر خلاف سدیم با افزایش شوری کاهش یافت. این در حالیست که سدیم و پتاسیم ترشحی از بافت‌های شاخساره‌ای در پاسخ به شوری افزایش نشان داد. نسبت کلروفیل a/b و محتوای کربوهیدارتی ریشه در واکنش به شوری افزایش داشت و میزان نشاسته و کل قندهای محلول در بافت‌های شاخساره‌ای در بالاترین سطح شوری رابطه معنیداری با افزایش نسبت کلروفیل نداشت. نتایج بدستآمده از تحقیق حاضر پیشنهاد می‌کند که مدیریت یون‌های مضر همراه با تنظیم اسیمیلاسیون گیاهی در نحوه عمل گیاهان هالوفیت برای اجتناب از اثرات بازدارنده شوری مؤثر بوده است.
حشمت امیدی؛ فرهاد موحدی پویا؛ شادی موحدی پویا
دوره 18، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 608-623
چکیده
بهمنظور بررسی واکنش بذرهای بسیار سخت گونه دائمی کهورک از خانواده لگومها در مرحله جوانهزدن و رشد گیاهچه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل (ABC) در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در شرایط شوری اجرا گردید. هورمون سالسیلیک اسید در سه سطح (صفر، 3/0 و 6/0 میلیمولار) و نمک طعام (NaCl) ...
بیشتر
بهمنظور بررسی واکنش بذرهای بسیار سخت گونه دائمی کهورک از خانواده لگومها در مرحله جوانهزدن و رشد گیاهچه، آزمایشی بهصورت فاکتوریل (ABC) در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در شرایط شوری اجرا گردید. هورمون سالسیلیک اسید در سه سطح (صفر، 3/0 و 6/0 میلیمولار) و نمک طعام (NaCl) در چهار سطح (صفر، 5، 10 و 15 دسیزیمنس بر متر) بر جوانهزنی بذرهای کهورک در شرایط تیمار خراشدهی (کشت غلاف سالم و سخت حاوی بذرهای کهورک، کشت بذرهای سالم و سخت بدون غلاف کهورک و کشت بذرهای سالم خراشداده شده کهورک با تیغه استاندارد خراش بذر) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شوری تأثیر معنیداری بر میزان جوانهزنی نداشت و این نشان از تحمل بالای این گیاه نسبت به مقادیر بالاتر نمک است. البته در شرایط کشت غلاف و بذر بدون خراش جوانهزنی مشاهده نشد. بیشترین میزان خصوصیات کیفی نظیر محتوی پرولین، پروتئین و کربوهیدرات در تیمار اسید 3/0 میلیمولار، شوری 10 دسیزیمنس و شکستن غلاف و خراش بذرهای داخل آن حاصل شد. بطورکلی این تحقیق نشان داد که گیاهچه کهورک برای حصول درصد جوانهزنی بالا نیازمند حذف مانع فیزیکی و ترکیبات بازدارنده موجود در غلاف و پوسته میباشد؛ از طرفی تحمل به شوری این گیاه تا شوری 15 (ds/m-1) به اثبات رسیده است که میتواند بهعنوان یکی از مهمترین گونههای لگومی تثبیتکننده نیتروژن در مناطق بیابانی و نیمهبیابانی جهت رفع بیابانزایی در نظر گرفته شود.
قاسمعلی دیانتی تیلکی؛ بهمن شاکرمی؛ مسعود طبری؛ بهزاد بهتری
دوره 18، شماره 3 ، آذر 1390، ، صفحه 452-462
چکیده
شوری یکی از مهمترین استرسهای محیطی است که در گیاهان مختلف اثرهای نامطلوبی روی جوانهزنی بذرها و رشد گیاهچهها میگذارد. NaCl پرایمینگ از تکنیکهای بهبود عملکرد بذر میباشد که در شرایط تنش شوری میتواند باعث افزایش درصد جوانهزنی، سبز شدن و رشد گیاهچهها شده و میانگین زمان جوانهزنی بذرها را کاهش دهد. در ...
بیشتر
شوری یکی از مهمترین استرسهای محیطی است که در گیاهان مختلف اثرهای نامطلوبی روی جوانهزنی بذرها و رشد گیاهچهها میگذارد. NaCl پرایمینگ از تکنیکهای بهبود عملکرد بذر میباشد که در شرایط تنش شوری میتواند باعث افزایش درصد جوانهزنی، سبز شدن و رشد گیاهچهها شده و میانگین زمان جوانهزنی بذرها را کاهش دهد. در این تحقیق به منظور بررسی اثر NaCl پرایمینگ بر جوانهزنی و رشد اولیه بذرهای Festuca ovina تحت تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا" تصادفی در سه تکرار (هر تکرار50 عدد بذر) در داخل پتریدیش انجام شد. فاکتور اول شامل سه پیشتیمار NaCl پرایمینگ با غلظت 15، 30 و 45 دسیزیمنس بر متر کلرید سدیم با زمان 24 ساعت به همراه تیمار بدون پرایمینگ (شاهد) و فاکتور دوم سطوح مختلف استرس شوری (0، 5، 10، 15 و 20 دسیزیمنس بر متر) بودند که بعد از پرایمینگ اعمال شدند. درصد جوانهزنی و میانگین زمان جوانهزنی به طور معنیداری تحت تأثیر اثر متقابل شوری × پرایمینگ قرار گرفتند. بهطوریکه افزایش شوری باعث افزایش میانگین زمان جوانهزنی و کاهش درصد جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه و شاخص بنیه شد. پرایمینگ در شوری بالا (15 و20 دسیزیمنس بر متر) باعث افزایش معنیدار درصد جوانهزنی و کاهش معنیدار میانگین زمان جوانهزنی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که NaCl پرایمینگ به خصوص با غلظت 45 دسیزیمنس بر متر و زمان 24 ساعت در شوری بالا تأثیر خود را نشان داده و میتواند باعث افزایش عملکرد بذرهای گونه Festuca ovina از نظر جوانهزنی شود
فهیمه عرب؛ علی‌اشرف جعفری؛ محمدحسن عصاره؛ محمد جعفری؛ علی طویلی
دوره 18، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 17-31
چکیده
دو گونه Agropyron desertorumوAg.elongatum از لحاظ تولید علوفه سبز و خشک دارای ارزش فراوانی میباشند. به‌دلیل تولید بالا و قابلیت پذیرش عالی توسط دام، ارزش خاصی برای اوایل فصل، جهت چرای دام دارند. بنابراین تحقیق حاضر برای بررسی اثر شوری در دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گیاهچه طی دو آزمایش در ژرمیناتور و گلخانه انجام گردید. از تیمارهای شاهد، 100، ...
بیشتر
دو گونه Agropyron desertorumوAg.elongatum از لحاظ تولید علوفه سبز و خشک دارای ارزش فراوانی میباشند. به‌دلیل تولید بالا و قابلیت پذیرش عالی توسط دام، ارزش خاصی برای اوایل فصل، جهت چرای دام دارند. بنابراین تحقیق حاضر برای بررسی اثر شوری در دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گیاهچه طی دو آزمایش در ژرمیناتور و گلخانه انجام گردید. از تیمارهای شاهد، 100، 200، 300 و400 میلیمولار کلرید سدیم و کلسیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. در شرایط ژرمیناتور درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه بذر محاسبه و طول ساقه و ریشهچه و وزن خشک گیاهچه اندازهگیری شد و در آزمایش گلخانه طول ساقه و ریشه، وزن خشک گیاهچه، نسبت وزن حشک به تر، سطح برگ و سطح ویژه برگ اندازهگیری شد. نتایج هر دو آزمایش نشان داد که با افزیش شوری درصد جوانهزنی، طول ساقهچه، طول ریشهچه، وزن خشک گیاهچه، سطح برگ و سطح ویژه برگ در هر دو گونه کاهش و نسبت وزن خشک به وزن تر افزایش پیدا کرد. در هر دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گونه Ag.elongatum نسبت به شوری مقاومتر از Ag.desertorum بود. البته تجزیه پروبیت برای تعیین غلظت شوری دز کشنده 50% و 90% گیاهچهها در هر دو گونه استفاده شد. بدین ترتیب نتایج تجزیه پروبیت نشان داد که غلظت نمک 154 و 474 میلیمولار نمک کلرید سدیم و کلسیم باعث از بین رفتن50 درصد بذرهای زنده بهترتیب در Ag.deserterumو Ag.elongatum میشود. بطور کلی نتایج بدستآمده از این آزمایش نشان داد که درجه مقاومت به شوری در گونه Ag.elongatum بهمراتب بیشتر است و در مقایسه با Ag.desertorum استفاده از این گونه در اصلاح و احیاء مراتع مناطق شور کشور ارجحتر است. دو گونه Agropyron desertorumوAg.elongatum از لحاظ تولید علوفه سبز و خشک دارای ارزش فراوانی میباشند. به‌دلیل تولید بالا و قابلیت پذیرش عالی توسط دام، ارزش خاصی برای اوایل فصل، جهت چرای دام دارند. بنابراین تحقیق حاضر برای بررسی اثر شوری در دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گیاهچه طی دو آزمایش در ژرمیناتور و گلخانه انجام گردید. از تیمارهای شاهد، 100، 200، 300 و400 میلیمولار کلرید سدیم و کلسیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. در شرایط ژرمیناتور درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه بذر محاسبه و طول ساقه و ریشهچه و وزن خشک گیاهچه اندازهگیری شد و در آزمایش گلخانه طول ساقه و ریشه، وزن خشک گیاهچه، نسبت وزن حشک به تر، سطح برگ و سطح ویژه برگ اندازهگیری شد. نتایج هر دو آزمایش نشان داد که با افزیش شوری درصد جوانهزنی، طول ساقهچه، طول ریشهچه، وزن خشک گیاهچه، سطح برگ و سطح ویژه برگ در هر دو گونه کاهش و نسبت وزن خشک به وزن تر افزایش پیدا کرد. در هر دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گونه Ag.elongatum نسبت به شوری مقاومتر از Ag.desertorum بود. البته تجزیه پروبیت برای تعیین غلظت شوری دز کشنده 50% و 90% گیاهچهها در هر دو گونه استفاده شد. بدین ترتیب نتایج تجزیه پروبیت نشان داد که غلظت نمک 154 و 474 میلیمولار نمک کلرید سدیم و کلسیم باعث از بین رفتن50 درصد بذرهای زنده بهترتیب در Ag.deserterumو Ag.elongatum میشود. بطور کلی نتایج بدستآمده از این آزمایش نشان داد که درجه مقاومت به شوری در گونه Ag.elongatum بهمراتب بیشتر است و در مقایسه با Ag.desertorum استفاده از این گونه در اصلاح و احیاء مراتع مناطق شور کشور ارجحتر است. دو گونه Agropyron desertorumوAg.elongatum از لحاظ تولید علوفه سبز و خشک دارای ارزش فراوانی میباشند. به‌دلیل تولید بالا و قابلیت پذیرش عالی توسط دام، ارزش خاصی برای اوایل فصل، جهت چرای دام دارند. بنابراین تحقیق حاضر برای بررسی اثر شوری در دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گیاهچه طی دو آزمایش در ژرمیناتور و گلخانه انجام گردید. از تیمارهای شاهد، 100، 200، 300 و400 میلیمولار کلرید سدیم و کلسیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار استفاده شد. در شرایط ژرمیناتور درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و شاخص بنیه بذر محاسبه و طول ساقه و ریشهچه و وزن خشک گیاهچه اندازهگیری شد و در آزمایش گلخانه طول ساقه و ریشه، وزن خشک گیاهچه، نسبت وزن حشک به تر، سطح برگ و سطح ویژه برگ اندازهگیری شد. نتایج هر دو آزمایش نشان داد که با افزیش شوری درصد جوانهزنی، طول ساقهچه، طول ریشهچه، وزن خشک گیاهچه، سطح برگ و سطح ویژه برگ در هر دو گونه کاهش و نسبت وزن خشک به وزن تر افزایش پیدا کرد. در هر دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی گونه Ag.elongatum نسبت به شوری مقاومتر از Ag.desertorum بود. البته تجزیه پروبیت برای تعیین غلظت شوری دز کشنده 50% و 90% گیاهچهها در هر دو گونه استفاده شد. بدین ترتیب نتایج تجزیه پروبیت نشان داد که غلظت نمک 154 و 474 میلیمولار نمک کلرید سدیم و کلسیم باعث از بین رفتن50 درصد بذرهای زنده بهترتیب در Ag.deserterumو Ag.elongatum میشود. بطور کلی نتایج بدستآمده از این آزمایش نشان داد که درجه مقاومت به شوری در گونه Ag.elongatum بهمراتب بیشتر است و در مقایسه با Ag.desertorum استفاده از این گونه در اصلاح و احیاء مراتع مناطق شور کشور ارجحتر است.
علی تیموری؛ محمد جعفری
دوره 17، شماره 1 ، خرداد 1389، ، صفحه 21-34
چکیده
شوری خاک یکی از مشکلات مهم مناطق خشک و نیمهخشک جهان میباشد. براساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی بیش از40 درصد از اراضی تحت آبیاری ایران در معرض شوری قرار دارند. امروزه استفاده از روش بیولوژیک جهت مقابله با مسائل شوری خاک به طور وسیع بکارگرفته میشود. ولی موفقیت چشمگیر زمانی حاصل میشود که منابع ذخیره گیاهی که دارای تغییرات ...
بیشتر
شوری خاک یکی از مشکلات مهم مناطق خشک و نیمهخشک جهان میباشد. براساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی بیش از40 درصد از اراضی تحت آبیاری ایران در معرض شوری قرار دارند. امروزه استفاده از روش بیولوژیک جهت مقابله با مسائل شوری خاک به طور وسیع بکارگرفته میشود. ولی موفقیت چشمگیر زمانی حاصل میشود که منابع ذخیره گیاهی که دارای تغییرات ژنتیکی مطلوب هستند در دسترس باشند. چرا که مقاومتهای متفاوت در برابر شوری ناشی از تنوع ژنتیکی گیاهان میباشد و انتخاب براساس یک عامل، معیار مناسبی در ارزیابی مقاومت به شوری نخواهد بود. بنابراین در انتخاب ارقام مقاوم لازم است به مجموعهای از شاخصهای مقاومت به شوری که موجب تغییراتی در فیزیولوژی، آناتومی و مرفولوژی گونهها و ارقام گیاهی میگردند، توجه شود. در این تحقیق تأثیر تنش شوری روی سه گونه مرتعی مورد بررسی قرار گرفت. بهطوریکه هر سه گونه مورد آزمایش در این بررسی از خانواده اسفناجیان بوده و جهت تعلیف دام و احیای مناطق خشک و نیمهخشک مناسب هستند. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه گونه مرتعی S.rigida ، S.dendroidesو S.richteriو 7 سطح مختلف محلول آب شور محتوی کلرور سدیم خالص، با غلظتهای 0، 100، 200، 300، 400، 500 و600 میلیمولار بود. هدف از انجام این تحقیق بررسی برخی از شاخصهای مقاومت به شوری بود. از این رو، نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که شوری بر خصوصیات مرفولوژی و آناتومی گیاهان اثر میگذارد. به طوریکه با افزایش شوری تغییرات مرفولوژی در گیاهان نظیر: ریزش برگهای پائینی، زردشدگی برگها و گوشتی شدن برگها مشاهده گردید و با توجه به نتایج بدستآمده از آناتومی برگها مشاهده شد که گیاهان مورد آزمایش برای مقابله با شوری از مکانیسم تجمع کریستالهای نمک در سلولهای مزوفیلی برگ و همچنین افزایش کرک جهت کاهش میزان تبخیر و تعرق و دفع نمک استفاده میکنند.
سید محمود انواری؛ هادی مهدیخانی؛ علیرضا شهریاری؛ غلامرضا نوری
دوره 16، شماره 2 ، شهریور 1388، ، صفحه 262-273
چکیده
شوری یکی از مشکلات در حال افزایش جهان است که سطح وسیعی از اراضی کشور ما را نیز در‌بر‌می‌گیرد. با توجه به افزایش سطح اراضی شور و کمبود اراضی مطلوب در کشور، شناسایی گیاهان مرتعی مقاوم به شوری اهمیت زیادی دارد. به منظور تعیین اثر سطوح مختلف شوری بر جوانهزنی گونههای اشنان (Seidlitzia rosmarinus)، سیاهتاغ (Haloxylon aphyllum)، سفیدتاغ (Haloxylon persicum)، ...
بیشتر
شوری یکی از مشکلات در حال افزایش جهان است که سطح وسیعی از اراضی کشور ما را نیز در‌بر‌می‌گیرد. با توجه به افزایش سطح اراضی شور و کمبود اراضی مطلوب در کشور، شناسایی گیاهان مرتعی مقاوم به شوری اهمیت زیادی دارد. به منظور تعیین اثر سطوح مختلف شوری بر جوانهزنی گونههای اشنان (Seidlitzia rosmarinus)، سیاهتاغ (Haloxylon aphyllum)، سفیدتاغ (Haloxylon persicum)، پرند (Pteropyrum aucheri)، سیاهشور (Sueda fruticosa)، قیچ ((Zygophyllum eurypterum و آتریپلکس (Atriplex lentiformis) آزمایشی در مرحله جوانهزنی به صورت طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش سطح شامل غلظتهای 0، 100، 200، 300، 400 و 500 میلیمولار کلریدسدیم در سه تکرار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش میزان شوری، درصد و سرعت جوانهزنی کلیه گونهها کاهش پیدا کرد ولی روند کاهش درصد و سرعت جوانهزنی در گونههای مورد مطالعه متفاوت بود و اختلاف بسیار معنیداری در میان سطوح مختلف شوری مشاهده شد. در بین گونههای موردمطالعه سیاهتاغ و سیاهشور بهترتیب بیشترین و کمترین درصد جوانهزنی، اشنان و پرند بهترتیب بیشترین و کمترین سرعت جوانهزنی را دارا بودند. از توانایی جوانهزنی در غلظتهای مختلف شوری به عنوان معیاری برای مقاومت بذرها استفاده میشود که پاسخهای جوانهزنی بذرهای گونههای مورد مطالعه به شوری بسیار متنوع بود.
احمد رحمانی؛ شاپور حاج رسولیها
دوره 10، شماره 1 ، خرداد 1382، ، صفحه 57-76
محمدتقی زارع
دوره 9، شماره 2 ، شهریور 1381، ، صفحه 581-594
